Surprise
⬅️ En ondertussen geniet mijn allerliefste liefste Maus bij Imke en Merel op het terras van het zonnetje 😍
(Ooohhhhh, lekker blond van mij 🙄. Dit blogje had dus gisteren al online gemoeten 🙃. Lang leve het slaapgebrek door tijdsverschil. Hopelijk gaat het snel over!)
Dag 4: onverwacht weerzien
Na een wederom lange, gebroken en deels slapeloze nacht vanmorgen relaxt gestart met de dag. In de loop van de ochtend zijn we met Asha naar het NWCSS-weeshuis geweest dat hier op vijf minuten lopen vandaan ligt. We werden meteen verwelkomd door Ajush, die enthousiast naar buiten kwam gerend nadat hij ons vanaf het balkon had zien aankomen. Dat is wat je noemt een warm welkom.
Toen we aankwamen kregen de kinderen ‘poetsles’ van drie Franse mondhygiënistes. Dat gaf Asha de gelegenheid om ons een rondleiding te geven door het gebouw dat behoorlijk wat upgrades heeft gekregen. Dat is altijd goed. Wat is er gedaan:
- De buitenkant van het pand is (eindelijk) gestuct en geschilderd.
- Er is een muur en een goed sluitend hek aangelegd, zodat niet iedereen zomaar kan binnenlopen.
- Er is ruimte geschapen voor een ‘bewaker’; een volwassene die goed in de gaten kan houden wie er komt en gaat.
- Binnen de achterwand van het gebouw (ingestort bij de aardbevingen van 2015) is herbouwd.
- Er is een extra etage in gebruik genomen, zodat er ruimte is voor een workshop. Al mogen ze die wel wat netter achterlaten…
We vonden echter ook nog diverse punten, die verbetering behoeven. Dan moet je vooral denken aan voorzieningen in de keuken. Onze projectenlijst voor de komende tijd groeit en groeit en daar zijn we blij mee, want met praktische stappen helpen w het tehuis en de kinderen die er wonen verder.
Stoepa
Daarna naar de stoepa geweest voor onze dagelijkse dosis ‘chillen met view’ in wat nu al ons stamcafé is. En het was opnieuw heerlijk. Op de terugweg pickten Asha en Devendra ons op en konden we instappen. Ze waren naar het vliegveld geweest om een vriend van hun zoon Sushant (die al jaren in Australië woont en werkt) op te halen en ergens af te leveren. Maar dat bleek een leugen, want er kwam geen vriend, maar Sushant zelf! Het bleek een verrassing die al maanden was voorbereid door hun kinderen en pleegkinderen. Iedereen was totaal flabbergasted.
In de middag hebben we een wandeling gemaakt door de omgeving, want in Kathmandu is altijd wat te zien. Nadat we bij het lokale supermarktje wat chips hadden gekocht hebben we al snackend gerummikupt. Uiteraard heb ik weer grandioos verloren.
Het was weer een mooie dag!
voor alle donaties, hulp en steun van alles en iedereen. Nooitgedacht dat we zo ver zouden komen. Met jou hulp gaan we nog heel lang door veel verder.