Terug in Nepal
Dag 1: reizen
Eindelijk! Na meer dan drie jaar ben ik terug in Nepal. Het voelt als thuiskomen. Het lijkt wel of ik nooit weg ben geweest. En het mooie is dat dit keer 4 Smiling Faces-bestuurslid André de Hamer er ook bij is. Na al die jaren er over horen en lezen, ziet hij nu met eigen ogen voor en met wie we hier werken. Dat is van onschatbare waarde.
Maar om in Nepal te zijn, moet je er eerst komen en post-Covid reizen naar buiten Europa vergt het nodige papierwerk. Formuliertje hier, verklaring daar en dat soort dingen. Je moet er wat voor doen, maar dan mag je eindelijk gaan.
De vlucht Amsterdam-Dubai was top; vier stoel met z’n tweeën. Dubai-Kathmandu was het betere vleesvliegen, maar gelukkig zaten we aan de linkerkant bij het raam en dat betekent dat je de majestueuze bergen van de Himalaya al van veraf fier boven de wolken kunt zien. Altijd spectaculair en adembenemend. Dan is vleesvliegen opeens een heel stuk minder vervelend.
Dag 2: aankomst
De aankomst op de luchthaven was meteen al het bewijs dat Nepal tijdens Covid niet heeft stilgestaan. Zo is de douanecontrole veel strenger, compleet met vergelijkend pasfoto onderzoek en het afnemen van duim/vingerafdrukken. Geloof me, dat ging voorheen heel anders. Wachtende in de rij, las ik dat de beveiliging van de luchthaven in samenwerking met de Verenigde Naties en de Verenigde Staten is verbeterd. Toen snapte ik ineens waar die duim/vingerafdrukken vandaan kwamen.
Er is nu ook een heuse aankomsthal waar afhalers tegen betaling binnen mogen wachten op hun bezoek. Een hele verandering in vergelijking tot vroeger: toen stapte je naar buiten en werd je opgewacht door een zee van duizenden mensen. Ophalers, taxichauffeurs, reisorganisaties en zo. Complete chaos! Nu stond Asha, mijn vriendin en gastvrouw gewoon opeens voor mijn neus.
We zijn naar huis gegaan waar we na een drankje meteen even zijn gaan slapen. Althans dat was het idee, maar dat lukte niet. Lang leve het tijdverschil. Maar was wel goed om even bij te komen van een slapeloze nachtvlucht.
Wandeling
’s Middags een wandeling gemaakt door de omgeving, die door de Lonely Planet steevast en niet ten onrechte wordt omschreven als ’the ugly suburb’. Het is inderdaad niet mooi, maar wel heel Kathmandu en heel Nepal en dus eigenlijk gewoon prachtig. Uiteraard trokken we overal de aandacht; er komen in dit deel van de stad sowieso weinig buitenlanders, maar nu helemaal niet. Blijft toch raar al die blikken die ons volgden.
Buitenschoolse opvang
Einde middag was er de eerste kennismaking met de kinderen van de buitenschoolse opvang SHCOP die is gehuisvest op de begane grond van de woning van Asha en haar echtgenoot Devendra, de ogen en oren van 4 Smiling Faces in Nepal. Veel bekende gezichten natuurlijk en ook veel nieuwe. Uiteraard moest ik meteen namen noemen; dat ging niet vlekkeloos, maar het was wel een 6,5, zeiden de kids.
Gita
’s avonds vielen de schellen ons echt voor de ogen en dronken we na het eten nog een bakje chai. Heerlijk. Gemaakt door Gita, de pleegdochter van Asha en Devendra en een van de jonge mensen die met een 4 Smiling Faces-studiebeurs aan de weg timmert. Ze vertelde ons haar indrukwekkende verhaal, waarop ik later terugkom.
Dat was het einde van dag 1 back in Nepal. Zo blij om hier weer te zijn.
