Een week in Kathmandu
Sinds vorige week woensdag ben ik op reis. Samen met Tjitske Weersma ben ik in Kathmandu (Nepal). Indrukwekkend. Ik zie nu met eigen ogen waar ik afgelopen jaren veel over heb gehoord en gelezen. Tegelijkertijd spannend want dit is mijn eerste verre reis sinds het ongeluk.
Voor ik iets schrijf over deze initiatieven, iets over de stad: Kathmandu is een hectische, behoorlijk smerige stad. Het is erg druk in de straten en het is zelden helder vanwege alle stof. De meeste mensen dragen mondkapjes; niet vanwege Corona, maar vanwege het stof.
We verblijven bij het erg gastvrije echtpaar Asha en Devendra. Zij runnen aan huis de buitenschoolse opvang Second Home Child Outreach Program waar 26 kansarme kinderen worden opgevangen. Verder bieden ze onderdak aan drie studenten die dankzij 4 Smiling Faces (www.4smilingfaces.com) een studiebeurs hebben gekregen.
Een van de andere plekken die we hebben bezocht is de DRC (Disabled Rehabilitation Centre). In dit tehuis wonen zo’n 30 kinderen met een handicap, ziekte of sociale problemen. Zonder de DRC zouden ze waarschijnlijk niet worden geholpen. De kinderen slapen in twee slaapzalen. 10 a 15 meisjes in de ene, 10 a 15 jongens in de andere. Wat direct opviel toen we er binnenkwamen, was de rommel. We begrepen dat er een probleem was met het schoonmaakpersoneel en dat was duidelijk zichtbaar.
4 Smiling Faces heeft er afgelopen jaren een oefenruimte (voor fysiotherapie en andere zaken, zoals muziek maken en studeren) gefinancierd. Deze lag nu vol met bouwmateriaal, omdat het dak kapot was als gevolg van onzichtbare schade opgelopen bij de aardbevingen in 2015. De hele DRC kan wel een goede verfbeurt gebruiken, zo ook de keuken waar bovendien een nieuw groter fornuis hard nodig is.
4SF zal sowieso de opknapbeurt van de keuken bekostigen. Verder is de gemeente gelukkig begonnen met het renoveren van de brug over de rivier waar de DRC op uitkijkt. Door overal balustrades en hekken te plaatsen hoopt de gemeente mensen te ontmoedigen om hier van de brug te springen. Het kan niet zo zijn dat de kinderen hier continu uitzicht hebben op een plek waar mensen ervoor kiezen om hun leven te beëindigen.
Een ander indrukwekkend bezoek was dat aan de Lotus Family Foundation, waar Bini en Iman onderdak bieden aan 13 voormalige straatkinderen. Er hing een erg prettige sfeer en het was goed merkbaar en zichtbaar dat er alles aan wordt gedaan om de kinderen een veilige en fijne thuishaven te bieden. Heel praktisch konden we direct helpen door een nieuwe wasmachine te schenken. De oude was al 8 maanden stuk en viel niet meer te repareren. Alle handwas vergde veel tijd. Verder kan ook hier de keuken wel een opknapbeurt gebruiken. Het steile laddertje naar de eerste verdieping moet worden vervangen. Dat gaat 4 Smiling Faces mogelijk maken.
Tenslotte hebben we ook nog twee bezoekjes afgelegd aan het NWCSS-weeshuis dat op loopafstand ligt van onze verblijfplaats. Hier zag het er goed onderhouden uit en was de sfeer ontspannen. Wel was direct duidelijk dat er in de keuken behoefte was aan een extra gaspit en een nieuw tafelblad. We begrepen dat er al een week geen warm eten was gemaakt omdat de gasflessen op waren en er onvoldoende geld was voor nieuwe. Dankzij Poetin zijn ook hier de prijzen van alles, en zeker die van brandstoffen, flink gestegen.
We gaan onderzoeken of er zonnepanelen kunnen worden geïnstalleerd en inductiekookplaten kunnen worden aangeschaft. De zon schijnt hier iedere dag en dat zou het tehuis veel minder afhankelijk maken. Verder wil het personeel hier graag werk maken van een moestuin met ook flink wat fruitbomen, die met de kinderen onderhouden kan worden.
Het meest indrukwekkende tot nog toe vind ik de verhalen van de (oud)studenten die een studiebeurs van 4 Smiling Faces hebben ontvangen. Dat heeft voor hen het verschil gemaakt tussen geleefd worden (in het geval van de meisjes: uithuwelijking) of zelf leven. Hier maken we het meest zichtbaar verschil. Ik hoop dat we dat voor nog veel jonge mensen kunnen maken.
Ik ben benieuwd wat we komende weken nog allemaal gaan zien en horen.
André de Hamer, bestuurslid