Fudoma en feest

Dag 8: weerzien

12 jaar later voor de tiende maal in Nepal na een noodgedwongen pauze van drie jaar is het niet gek dat er vele ontmoetingen zijn met oude vrienden. Zo ook met Fudoma, de verpleegkundige op de neonatale intensive care van het Nepal Medical College (het grootste academische ziekenhuis van Nepal) waarmee ons studiebeurzen programma is begonnen. Want ook voor haar dreigde destijds uithuwelijking.

Ze woont samen met haar zus in twee kamers vlakbij haar werk; wel zo fijn want ze kan daar lopend naar toe. Hoewel Fudoma op haar afdeling niet rechtstreeks te maken heeft gehad met Covid, heeft ze de afgelopen twee jaar wel veel meer en nog harder moeten werken dan ‘normaal’. Diensten van 12 uur op, 12 uur af en dat weken achtereen, waren meer regel dan uitzondering. Gelukkig geldt ook voor haar dat ze nu weer werken volgens het normale rooster. Dat geeft meer rust en ruimte voor andere zaken.

Zo ontzettend goed om haar weer te zien en spreken en prachtig om te zien hoe empowert ook zij is.

Dag 9: feest

Vandaag was het tijd voor een feestje bij Asha en Devendra thuis en niet zo maar een. Eentje voor de kinderen van het NWCSS-weeshuis. De feestneuzen waren de kinderen waarvan we de geboortedatum niet weten. Ze zijn te vondeling gelegd of op straat achtergelaten en via de politie in het weeshuis terecht gekomen. Het mag natuurlijk niet zo zijn dat zij om die reden nooit het plezier kennen van een verjaardagsfeestje.

Dus ’s morgens boodschappen gedaan en ’s middags uitgevoerd. Eerst waren er spelletjes, waarbij werd gezongen, gedanst en gekke bekken getrokken. Tot ieders grote plezier. Daarna was er een feestmaal: witbrood met ei en een zelfgemaakte fruityoghurt. Dat klinkt misschien niet heel feestelijk, maar als je normaal altijd rijst met Dal Bhat (linzen) eet, is dat een heerlijke verrassing. Ter afsluiting was er natuurlijk ook taart.

#4SmilingFaces #Kanchenjunga2022